Hoera Sheeva is op dag 66, bevallen van 4 kittens op 24 juni 2018 tussen 07.00 -09.30 uur

Het grote bevallings verhaal

Het was de avond van 23 juni dat ik wat buikpijn kreeg, ik kon niet meer erg lekker liggen. Ik ging van mijn linker naar mijn rechterzij en dan weer staan en weer proberen te liggen maar niets hielp. Wendy mijn personeel en kraamverzorgster had het ook al in de gaten en ik hoorde haar zeggen "ik ga alvast slapen want Sheeva haar baby's komen vannacht" Ik dacht dat ik het niet gehoord had "kittens?" Komt daar die buikpijn van, ik en moeder worden, ik dacht het mijne er maar van. Maar goed Ik wist niet hoe snel ik met Wendy mee naar boven moest lopen en daar plofte ik neer op mijn eigen vertrouwde plekje boven aan de trap op de grond.

De buikpijn werd erger en erger en een paar keer sprong ik op bed bij Wendy om te vragen of ze het niet kon stoppen. Wendy was heel lief en rustig tegen mij aan het praten en ik kreeg een aai over mijn bol en een dikke kus op mijn hoofd. Ik ging weer terug naar mijn plekje maar ik bedacht mij en ik ging in de deuropening van de slaapkamer liggen.

Elk uur van deze nacht kwam Wendy met een slaperig hoofd en een zaklamp kijken wat ik aan het doen was, wat ik stiekem wel heel fijn vond want ik had zo'n pijn in mijn buik. Tegen de ochtend rond 05.00 uur sprong ik weer bij Wendy op bed, ik wilde nu wel dicht bij haar zijn want de buikpijn was onhoudbaar. Wendy die met de zaklamp weer even keek wat ik allemaal aan het doen was, ik lag namelijk geen seconde stil en die zei zachtjes "het komt wel goed Sheeva, de babys komen er bijna aan" en ze legde haar hand op mijn buik die ondertussen rare trek en duwbewegingen maakte. Toen Wendy dit voelde zat ze gelijk rechtop, ook keek ze nog even onder mijn staart, echt heel gek, dat doe je toch niet bij een dame op stand. Daarna ging ze zich gelijk aankleden en pakte mij op en liep naar beneden. Daar werd ik in een doos gezet waar ik al een paar weken maar in moest gaan liggen van Wendy? Wendy liep wat in het rond en ik volgde haar op de voet, ik wilde bij haar zijn.

Wendy ging op de grond bij de doos zitten en ik ben er toch maar in gaan liggen want mijn buik deed zo raar. Wendy bleef maar zeggen "kom maar op je kan het" Ik kan wat dacht ik bij mijzelf? en toen gebeurde er iets wonderlijks, ik hoorde Wendy zeggen, ik zie een staartje, EEN STAARTJE dacht ik bij mij zelf, en voor ik het wist lag daar een klein nat en wiebelig babypoesje naast mij, zomaar zonder dat ik wist wat ik moest doen ging ik de baby likken en verzorgen. Ik hoorde Wendy zeggen "je bent nu mama geworden, er komen er vast nog wel meer" Huh 1 baby is wel genoeg dacht ik nog maar voor ik het wist werden nummer 2,3 en 4 ook snel geboren. Nu ben ik een trotse moeder van 4 kittens en ik weet niet wie verliefder op ze is, Ik of Wendy.